Ölüyor insan bir kere ama ölmekte kararsız

Ölüyor insan bir kere ama ölmekte kararsız
Sular yine kararlı akacak savaşlar kararında
Çarpışanlar yağmuru kıvamında bekleyecek
Buğdaylar ıslak ve ekmekler kömür karası
Ölüm kuzu renkli ezberlemiş yangın seslerini

Yumuyor gözlerini açmadan ağzını, sınırlarını
Kolluyor, elleri kulaklarını saracak denli açık
Bundan belli unutulmadan kaybolmayacak düş
Dişlerini sızlatan limon tadında gün başlayacak
Yavaşça gülecek akşamın ufuk zarına bakarak